اين ماده  از ترکيب شيشه مايع (سديم سيليکات)، ذرات تيتانيم دی­اکسيد و گلوله­های شيشه­ای با قطرهای مختلف به دست آمده است. ترکيب اين سه عنصر به ذرات نور امکان حرکت سريع را می­دهد.فيزيک­دانان ايتاليايی  اولین بار این ماده شيشه­ای جديد را ساخته­اند که می­تواند نور را با سرعتی بالاتر از فيبرهای نوری فعلی منتقل کند

 اين ماده می­تواند به درک بهتر فرايندهای جابجايی نور و صدا، رفتار ذراتی چون الکترون­ها و بررسی پديده­های پيچيده­ای که از پروازهای لاوی پيروی می­کنند، کمک کند.

انتقال نور از طريق فيبرهای نوری به دليل مقاومت و اصطکاک فيبر کند می­شودبنابراین این ماده می تواند سریعتر از فیبر نوری عمل کند.